eskileri okuyordum da, büyümüşüz be azizim! şimdi benim yerime liseli türdeşlerim yakalıyor hayatın o harika anlarını. ben daha çok dünyaya uyuz olmakla meşgulüm, galiba. yaptığım şeylerden de tam olarak ne zaman soğudum, hiç bilmiyorum.
aslında biliyor da olabilirim.
ya da, dur bakayım? bilmiyormuşum. her neyse, önemsiz konular bunlar.
zamanında dünyada sadece lise ve benim kadar manyak arkadaşlar varken nasıl da mutluydum! beni o zamanlara geri atalım bence. hani diyorlar ya, şimdiki aklım olsa diye? şimdiki aklım olsa ben hiç büyümezdim anam. öylece kalırdım yani, lise güzeldi ki! yazılı oluyorduk, daha olurken olduğumuz yazılıya sövüyorduk, despot hocalardan kaçıp bulduğumuz ilk sınıfa doluşuyorduk, elimizde sopayla okul boyu adam kovalıyorduk... gülmeyin, yapmışlığım var, yaparken de oldukça ciddiydim üstelik. nedense şu anda bu konuda ciddi olmakta oldukça zorlanıyorum.
